Christ Dappers en William Peters over “De gouden zak met de gele inhoud”.

Het waaide wat maar het was in ieder geval droog en ik kon de met de fiets naar Herpen. Zoals het altijd gaat als je naar Herpen fietst heb je de wind tegen. Maar tegenwoordig, met de electrische fiets, maakt dat niet veel meer uit. Ik had afgesproken met William Peters bij Thekes. Hij is de eigenaar.

William was jarenlang keeper bij Ravenstein en later in Herpen, In een onderhoudend gesprek verteld hij over zijn tijd bij VVR, bij de jeugd en bij de senioren en hoe hij in Herpen en bij Herpinia terecht kwam.

William is geboren in 1964 in Nijmegen en bracht zijn eerste levensjaren door in Grave. In 1970 verhuisde de familie Peters naar Ravenstein waar vader Wim samen met zijn vrouw Trees. Old Corner overnam. In hetzelfde jaar werd hij ook lid van VVR. Het eerste jaar voetbalde hij in Ravenstein H. Nog niet zo lang geleden was dat F maar tegenwoordig is dat JO-7. Zijn leider was toen Toon Langenhuizen. Een aantal voetballers uit zijn team waren Geert van Rossum, Hubert de Kok, Gérard de Bresser en Lucien van Beers. In zijn jonge jaren ging William altijd met het eerste mee bij thuis- en uitwedstrijden. Hij droeg dan vaak het netje met ballen en de tas met shirtjes en reed mee in het busje van Gérard Beerens. Niet iedereen had toen een auto en in dat Volkswagenbusje zat hij achterin tussen de tassen.

In zijn beginjaren voetbalde William nog aan het beroemde veld aan de dijk waar nu (nog) de camping is. Bij de ingang stond een kassa, Piet Kocken verkocht de kaartjes. Het publiek en de voetballers waren van elkaar gescheiden door een bescheiden omheining van witte betonpaaltjes met bovenin een gat waar een zwarte staalkabel doorheen was getrokken. De kleedaccomodatie bestond uit een houten keet. Je kon daar niet douchen maar alleen je voeten wassen. Een tijdje is er getraind op een gravelveld ter hoogte van de huidige parkeerplaats op de Beneden Bleek. Het meest opmerkelijke was dat in die dagen de clubkleuren, tijdelijk, veranderden van geel-zwart naar geel-blauw. Een aantal bestuursleden werkten toen bij Meulemans bekend van de slogan: ‘De gele zak met de gouden inhoud’. Jo Hartman was in die tijd secretaris en Wim van Lanen bestuurslid en werkten beiden bij Meulemans. De kleuren van Meulemans waren geel-blauw en de voetbalclub kon toen, goedkoop of voor niks, de verf van Meulemans krijgen. De lichtmasten en de kleedaccomodatie werden geel-blauw en de voetbalbroek werd blauw i.p.v. zwart.

William keepte van jongs af aan. Toen hij bij de A-junioren speelde maakte hij zijn debuut in het eerste. In die tijd ging het niet zo heel goed met de voetbalclub. Het eerste stond in de derde klas onderafdeling. Lager kon je niet spelen. Een nieuw bestuur, onder leiding van Toon Suppers, zorgde voor verjonging. William kwam in de goal. Dit gebeurde in een beslissingswedstrijd tegen Eendracht’70 uit Teeffelen. Achilles uit Reek was kampioen geworden. De toenmalige keeper Grad Kuijpers was geblesseerd en William moest in de goal staan. Deze wedstrijd werd gewonnen en Ravenstein promoveerde naar de tweede klas onderafdeling. De trainer was in dat jaar Henk Toonen. In het daarop volgende seizoen werd Rob Voets trainer. Onder zijn leiding promoveerde het eerste naar de eerste klas onderafdeling en binnen een aantal jaren werd de tweede klasse gehaald. Hij heeft een aantal jaren gevoetbald met achterin Peter de Louw, Jan Staasen, Tiny de Groot en Willie Megens. Op het middenveld Lucien van Beers, Rob Hoefs, Leon de Louw en Jan Lamers en Ian Bakker en voorin Wout Homan, Leon van Beers en Patrick Suppers. Daarna kwamen daar onder andere Robert van de Wolk, John Verhoeven, Louis Bakker, Marco Suppers, Erik Theunissen, Martijn Balzer en Martijn van Mourik bij. (William bied al bij voorbaat zijn excuses aan als hij personen is vergeten.)

Hij heeft in die jaren in een goed elftal gespeeld. Van 1980 tot 1994 heeft William gekeept. Op 1 mei 1994 brak hij zijn been in een wedstrijd tegen SES uit Langenboom. Na een lang revalidatieproces van ruim een seizoen waarbij hij onder andere geopereerd werd door dr. Van de Hoogenband uit Eindhoven dacht hij zijn plaats onder de lat weer te mogen innemen. Helaas dacht de toenmalie trainer daar anders over. Ondanks dat hij er alles aangedaan had om weer te kunnen keepen werd hij toch gepasseerd.

William had toen al een zaak in Herpen. Hij vree al vanaf 1981 met Jolanda, de dochter van Theo van Brakel (Theke). Hij keepte nog in Ravenstein toen hij samen met zijn vrouw en schoonouders cafe Het Centrum beheerden. Dit vond hij geen groot probleem zolang de uitslag maar een gelijkspel was. Nadat een terugkeer in het eerste in zijn ogen onterecht werd tegengehouden besloot William om te stoppen in Ravenstein en zich helemaal te richten op Herpen. Hij meldde zich aan bij Herpinia om bij de veteranen te gaan voetballen. Echter de keeper van het eerste van Herpinia brak zijn arm en William werd gevraagd om zijn plaats tijdelijk in te nemen. Hij heeft dit gedaan tot de keeper van Herpinia 1 weer hersteld was en daarna ging William weer naar de veteranen van Herpinia waar hij nog jaren heeft gevoetbald.

Ik heb ook een aantal wedstrijden met William samen gevoetbald, In zijn beginjaren bij het eerste. Wat me is bijgebleven en dat kwam ook in ons gesprek naar voren is zijn fanatisme en hij is ambitieus. Hij zegt zelf dat hij weinig trainingen gemist heeft en altijd onder de lat stond. Slechts één wedstrijd heeft hij gemist door ziekte. William weet zelfs nog tegen wie, uit tegen Macharen. Ook zakelijk heeft hij dezelfde eigenschappen. Het Centrum werd Thekes. Hij nam zijn grootste concurrent, café Sports van Jan Willems, over. Over een prognose voor de wedstrijd Ravenstein tegen Herpinia hebben we het niet gehad.

De terugweg naar Ravenstein had ik de wind, zoals altijd als je van Herpen naar Ravenstein fietst, in de rug maar op een e-bike maakt dat niets uit